Ben het nog niet verleerd

Afgelopen week heb ik inderdaad met de slee kunnen trainen, op vrijdag na. Prima weer, temperaturen net onder 0 en regelmatig sneeuw. Maar de sneeuw pakt daardoor niet goed samen, zodat het erg poederachtig blijft. Gevolg is dat met elke trainingsronde meer sneeuw uit het spoor verdwijnt. Dat in combinatie met storm donderdagnacht, zorgde er voor dat er te weinig sneeuw over was op vrijdag om te kunnen trainen. Maar het is heerlijk om weer met de slee te kunnen trainen. De ATV begon wat saai te worden, elke dag hetzelfde rondje en weinig uitdaging voor mijzelf. Nu wijzigt het spoor elke ronde weer een beetje, heb ik zelf veel meer te doen en is de uitdaging terug. Het is ook veel fijner om gewoon dwars door het bos en de moerassen te trekken, ineens voor een meer te staan of een dichte bosrand of een steile afdaling, dan om netjes braaf over een weg te trainen. Bovendien is de kans om elanden tegen te komen veel groter als je niet over de weg traint. Ben afgelopen week dan ook tijdens 2 dagen elanden tegen gekomen, 4 stuks in totaal. Was 'vergeten' hoe imposant en groot die zijn. Heb ze natuurlijk nog niet in de buurt van het huis gezien dit jaar. En tijdens training kom je over het algemeen heel dichtbij voordat ze wegrennen, dat blijft geweldig. En gisteravond was er voor het eerst weer een eland bij het huis. Ik keek per ongeluk naar buiten en zag hem staan, op een paar meter afstand. De honden reageerden niet eens; die hadden hem waarschijnlijk niet opgemerkt omdat hij achter hun huizen langs ging.
Vrijdag heb ik de uiteindelijke versie van de laatste opdracht voor mijn studie ingeleverd. Nu afwachten op de beoordeling, die zal waarschijnlijk komende week komen. En als dat goed is, was dat het laatste wat ik moest doen voor mijn studie. Behalve dan mijn handtekening op mijn diploma zetten als ik weer in Nederland ben, omdat die anders niet geldig is.
Wat betreft mijn verblijfsvergunning heb ik sinds mijn laatste bezoek niets gehoord. Had toch inmiddels wel de papieren verwacht, of een telefoontje dat er nog iets niet goed was met het contract oid. En ik ben altijd aan het trainen tijdens de uren dat het kantoor open is, dus bellen is niet echt een optie. Heb ze maar een mail gestuurd of er iets niet klopt of dat ik gewoon nog iets meer geduld moet hebben. Maar eigenlijk wil ik wel een persoonsnummer, een aantal dingen beginnen toch wel noodzakelijk te worden om te regelen.
Ondanks de eerdere berichten dat ze pas komende zomer met de schuur verder zouden gaan, zijn inmiddels de stutten van de bovenverdieping vervangen en ligt op dit moment de vloer van de bovenverdieping er ook helemaal uit. Weinig veranderd met hoe het was, omdat je al alleen kon lopen over de dwarse balken en niet over de vloer, alleen gevoelsmatig is een gatenkaas wat enger om over te lopen.
Verder heb ik ook het artikel afgemaakt dat ik zou schrijven voor het tijdschrift. Prioriteit lag bij mijn opdracht voor mijn studie, dus het ging niet zo snel. Ben benieuwd naar het commentaar van de redactie. En dan wilden ze nog een artikel, dus daar zal ik komende week aan beginnen. En ik heb contact met een 2e tijdschrift dat af en toe iets wil publiceren, maar waarvan de deadline voor het volgende nummer te dichtbij was om daar iets in te kunnen plaatsen. Afwachten wanneer ze een leuk onderwerp voor me hebben. Moet tenslotte toch iets te doen hebben ter vervanging van de 25 uur per week studeren ;)
Wanneer de sneeuwconditie goed genoeg is, hebben we binnenkort onze eerste toeristen. Dat is een groep jongeren die een korte tocht zullen maken. Omdat Bodil bijna uitgerekend is, betekent dat dat ik de leiding over die tocht zal hebben. Wel zal ik assistentie krijgen, nog even uitzoeken van wie. Spannend om zelf de verantwoordelijkheid te krijgen, maar in deze omstandigheden (het gaat om een tocht van een halfuur, waarschijnlijk 4 sledes achter me aan, assistentie bij het wisselen van degene die op de slee staat) vind ik het wel prima om voor het eerst alleen te guiden. Ik vond het afgelopen week opvallend hoe makkelijk het was om weer op de slee te staan. De eerste dag dacht ik alleen maar: oh, ik ben het niet verleerd. Maar de tweede dag merkte ik dat het, na die eerste dag van wennen, zelfs veel soepeler gaat dan vorig jaar. Terwijl de sneeuwomstandigheden nou niet zijn om over naar huis te schrijven. Heb ook totaal geen last van spierpijn gehad oid, waar ik me van vorig jaar herinner dat de eerste tocht voor veel spierpijn zorgde. Nu de slee weer gebruikt kan, is het echte werk met toeristen een stuk dichterbij gekomen. Ben benieuwd wat het komende halfjaar wat dat betreft gaat brengen!