... zoekt boer

Heerlijk, die lucht had ik gemist! Om mij heen hangt nog een vage koe-lucht momenteel. Een geur die ik al een tijd niet meer geroken heb. De reden? Ik ben vandaag met een collega meegeweest op inseminatie-ronde langs een aantal boerderijen in de omgeving. Kleine bedrijven, zeker vergeleken met wat we in Nederland gewend zijn. Maar heerlijk om weer wat anders te zien dan honden en katten met overgewicht... En leuk om eens van binnenuit een aantal boerderijen te zien hier in Noorwegen en zo langzamerhand steeds meer te leren over de bedrijfscultuur rond dierenbedrijven en het houden van dieren. Elke week bevestigt tot nu toe nog dat mijn keuze voor deze baan juist is geweest; ik leer echt veel dat nuttig kan zijn in mijn verdere carriere.

Afgelopen week had ik mijn voortgangsgesprek met mijn baas, want ik heb nu 5 weken hier gewerkt. Mijn baas is tegelijk een collega, omdat hij dierenarts is. Dat maakt dit soort gesprekken wat lastig soms, omdat je ergens de afstand die normaal gesproken tot een baas bestaat, mist. Maar hij was positief en zei dat de anderen ook positief waren. Het enige puntje van kritiek was dat ik naar zijn gevoel te weinig vragen stel, en hij onzeker is of ik nou niet begrijp wat aan me gevraagd wordt, of dat ik het wel begrijp en gewoon geen vragen heb. Ik heb hem verzekerd dat ik echt wel vragen stel als ik niet zeker ben, en hij zei dat er ook geen rare dingen gebeurd zijn, dus dat dat wel zo moest zijn, maar ik mocht gerust meer vragen. Verder heb ik aangegeven graag wat meer 'achter' mee te lopen, dat wil zeggen meekijken met operaties, om het anesthesie-systeem te leren kennen en kunnen gebruiken. Dan kan ik op termijn meehelpen met spoedoperaties, omdat ik puur praktisch gezien het eerst in aanmerking kom om dat te doen (qua reisafstand en thuissituatie), maar het nu niet kan omdat ik de apparaten nog niet goed genoeg ken.

Wat ik erg positief vind aan deze kliniek en voor mij, zeker vanuit spraakoogpunt, is dat we wekelijks wel een vertegenwoordiger over de vloer hebben die of een cursus komt geven, of iets over producten komt vertellen. We hebben van alles voorbij gehad al, van de cursus stressmeestering waar ik de vorige keer over schreef, tot voervertegenwoordigers en vaccinaties. Algemeen gezien is dat goed om als kliniek up-to-date te blijven, voor mij is het ideaal om wat beter te leren wat hier gangbaar is en mogelijk. En het leuke is dat ik af en toe al wat nuttige weetjes kan brengen vanuit mijn studie, waar niemand van mijn collega's van wist. Bij hebben bijvoorbeeld wel wat gewerkt met ziektes en onderzoek daarnaar (oa. op DNA-niveau), waardoor ik bij onze laatste bijeenkomst een en ander daarover kon vertellen, wat zelfs de vertegenwoordiger niet wist.

Taal maakt me af en toe nog steeds onzeker. Aan de ene kant werd mij verteld dat de klanten alleen nog maar positief hebben gereageerd op de 'internationale kennis' die binnen is gehaald, aan de andere kant hoor ik regelmatig dat toch wel duidelijk is dat ik uit Nederland kom. Een van mijn collega's heeft een vriendin met een Nederlandse moeder, die op mijn leeftijd naar Noorwegen is gekomen en hier nu dus al 20 of 25 jaar woont, en haar Noors schijnt exact hetzelfde te zijn als het mijne. Dan kan ik denken: oh, wat goed dat ik nu al net zo goed Noors spreek als een Nederlander die hier zo veel langer heeft gewoond. Maar ik kan ook denken: als zij net zo oud was toen ze hier kwam, en na zoveel jaar nog steeds zo spreekt, dan is de kans dat ik mijn Nederlandse accent kwijtraak toch niet zo groot. Ik kan wel heel duidelijk merken dat ik betere en slechtere dagen heb. Sommige dagen kost het me meer moeite om uit mijn woorden te komen dan andere dagen. En zeker hondenrassen kunnen dan erg lastig zijn. Het heeft me enige tijd gekost om te begrijpen wat voor type honden een fokker hier in de omgeving nou eigenlijk heeft, namelijk het Schipperke. Dat is een Belgisch ras, en in tegenstelling tot sommige rassen (zoals herdershonden), waarvan de naam vertaald wordt, is deze naam internationaal hetzelfde. Alleen kunnen Noren die 'ch' niet uitspreken, en is de klank van de laatste 2 lettergrepen erg lastig voor ze, dus het wordt iets totaal anders, het lijkt niet eens op hoe wij dit uitspreken. Ik heb geprobeerd om mijn collega's te leren hoe ze het horen uit te spreken, maar ze kregen het niet voor elkaar... En ik kan niet onthouden hoe zij het uitspreken, dus als we over dit hondenras spreken, is het altijd even aftasten voor we begrijpen waar we het nou over hebben. Gelukkig lijken de meeste namen wel redelijk. En daarnaast wordt er veel Latijn en Engels gebruikt in de medische termen, dus dat maakt het een stuk makkelijker. Plaatsaanwijzingen (buikzijde enz) gaat in het Latijn bijvoorbeeld. En andere termen lijken wel weer veel op Nederlands, Engels of Latijn. In deze baan blijkt toch erg duidelijk dat het zowel erg handig is om zelf een basis in meerdere talen te hebben, als om in een sector internationale aanduidingen te gebruiken of in elk geval te kennen. Voor 'leken' is het misschien lastig om dierenartsen te begrijpen (daar zijn wij assistentes dan weer voor, om al die verwarde clienten die naar buiten komen nog even in begrijpelijke taal te vertellen wat de dierenarts ze net heeft verteld), maar voor dierenartsen onderling is het erg makkelijk communiceren, ook met collega's in het buitenland. Een second opinion van een buitenlandse arts, of een internationaal onderzoek en dergelijke, zijn dus erg makkelijk te organiseren.

De winter begint nu langzaam echt te vertrekken. Afgelopen week was het 's nachts nog wel -10, maar overdag kwam het boven 0, en het was erg zonnig (prachtig weer), dus de sneeuw begint te verdwijnen en op de akkers begin je aan de randen langzamerhand iets te zien van wat er zo lang verborgen is geweest onder een dikke laag sneeuw. Aan de structuur van de sneeuw kan je zien dat dit echt het einde is. De lente begint er aan te komen, en op zulke zonnige dagen voelt het overdag echt al warm aan buiten. Dan is het stiekem toch wel jammer om hele dagen binnen te zitten. Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik nou blij ben met de gestructureerdheid van deze baan, of dat ik toch voorkeur heb voor de 'vrije' baan. Beide vormen hebben voor- en nadelen.