Huisje, boompje, beestje(s)

Heerlijk. Mijn vrije tijd begint zich te vullen met schrijven, de afgelopen dagen. Ik kwam een schrijfwedstrijd tegen, hier in Noorwegen, en heb besloten om het er op te wagen. Het is een grote wedstrijd, dus ik verwacht echt 0 resultaat, maar het is goed voor mezelf om wel mee te doen. Het gaat de eerste keer worden dat ik echt iets groots schrijf in het Noors. Dus dat is wel spannend, want mijn Noors is natuurlijk niet bepaald foutloos. En ik kan erg moeilijk van mezelf beoordelen of het echt overkomt zoals ik bedoel, wat in het Nederlands veel makkelijker in te schatten is. Maar ik heb nog 3 weken om het af te maken, dus dat is wel genoeg om het goed te overdenken. Mijn methode van schrijven is toch dat ik een idee/inspiratie moet hebben, dan alles neerschrijf en eigenlijk vrijwel niets meer verander. Ik schrijf geen verhalen/betogen, zij laten zich door mij schrijven. Dus dan is 3 weken eigenlijk veel te lang. Als ik me er voor zet kan ik het vandaag afmaken en insturen.

Afgelopen week is gelukkig wat rustiger geweest. Dinsdag had ik mijn eerste gebitsreiniging na vrijdag. Met hetzelfde narcosemiddel. Maandag was dat middel ook gebruikt bij een jonge kat, die er ongewoon heftig op reageerde. En ik had nu een oude kat, dus dan is het risico van narcose sowieso al veel groter... Dus dat was nogal spannend, maar alles is goed gegaan.
Ik herinner me niet of ik er al over geschreven heb, maar door waterschade gebruiken we maar de helft van de eigenlijke kliniek. Het proces van renovatie is in gang, tegelijk wordt de kliniek straks uitgebreid met een extra vleugel. Dus we hebben regelmatig discussies over de plattegrond, inrichting en dergelijke. Een leuk en spannend proces. Ik ben nog nooit in het afgesloten gedeelte geweest, dus kan me veel minder een voorstelling maken van hoe groot het straks wordt, maar als ik zie op de plattegrond dat het ongeveer 3 keer zo groot is als we nu in gebruik hebben, belooft dat wat.
Mede door die waterschade zijn er de afgelopen tijd organisatorische problemen geweest. We zijn de enige kliniek in een vrij grote streek, en hebben eigenlijk niet genoeg werknemers om de vraag helemaal tegemoet te kunnen komen. Dat zorgt met name onder de assistentes voor een grote werkdruk, sommige dagen zijn gewoon té hectisch. Er zijn in de afgelopen jaren dan ook verschillende werknemers in de ziektewet beland doordat ze dat niet aan konden. Het lastige is natuurlijk dat je in de gezondheidszorg werkt, dus als er iemand belt met een zieke kat, en je hebt wel een kwartiertje tijd over, dan laat je hem toch langskomen, ook al weet je dat een kwartier waarschijnlijk veel te weinig is om iets te kunnen doen. En dan heb je die mensen die komen om hun hond te laten vaccineren, en dan ineens met 5 andere problemen aan komen, waaruit blijkt dat de hond eigenlijk doodziek is en grondig onderzoek nodig heeft. Het is gewoon erg moeilijk om goed te kunnen plannen.
Afgelopen week hadden we daarom een cursus stressmeestering. Wat erg positief naar voren kwam, was het werkmilieu. We hebben een hele goede sfeer onderling, dat maakt het werken plezierig.
Komende maandag heb ik een voortgangsgesprek met mijn baas, dat is toch wel spannend. Dan ga ik ook wat voorstellen doen om de organisatie wat makkelijker/soepeler te maken. Misschien niet waarvoor ik hier aangenomen ben, maar wel waar ik voor opgeleid ben. Ik heb hier nu 4 weken gewerkt, en hoop vanaf volgende week toch wat meer mijn eigen taken daar te krijgen: tot nu toe ben ik vooral ingewerkt en heb dus overal een beetje meegekeken. Maar ook voor de andere assistentes zou het prettig zijn als ik wat van hen over kan nemen.

Daarnaast heb ik met 1 van de dierenartsen afgesproken dat ik regelmatig mee zal gaan als zij weekenddienst heeft, gewoon om wat meer ervaring op te doen. Krijg er geen loon voor, maar het is nuttig, en in het weekend zijn het voornamelijk landbouwhuisdieren, dus een nieuw gebied voor me qua praktijkervaring, en spoedgevallen. En op termijn is het mogelijk dat ik dan oproepassistent kan zijn 's nachts en in het weekend, als een dierenarts een assistent nodig heeft bij operaties en dergelijke. Maar dan moet de roest eerst nog wat verder weggeslepen worden.

Vorige zaterdag heb ik samen met deze collega en met een andere dierenarts gegeten en een gezellige avond gehad. En vanavond hebben we met een wat grotere groep afgesproken.
In de kerk hier is het eigenlijk hetzelfde als overal: er zijn vooral 50-ers en 60-ers. Die zijn erg enthousiast over een jonge aanwinst, en erg nieuwsgierig zo gauw ze horen waar ik vandaan kom.
Dus langzamerhand kan ik wel zeggen dat ik me hier begin te settelen. Misschien wel meer dan ik tot nu toe ergens gedaan heb. Ik heb zelfs een wandelhond gevonden: een collega heeft een hond, maar eigenlijk te weinig tijd om hem genoeg aandacht te geven, omdat ze ook een man en een jonge zoon heeft. Dus als ik zin heb om een (lange) wandeling te maken, mag ik haar hond lenen. Ok, het is een labrador, dus niet bepaald spectaculair, maar het geeft wel echt een gevoel van 'huisje-boompje-beestje'.
Over boompjes gesproken, ben ik erg nieuwsgierig hoe het er hier in de lente/zomer uit zal zien. Deze streek is 1 van de grootste vruchtteeltgebieden in Noorwegen, ik heb al hele grote velden met vruchtbomen gezien. Dat moet toch wel een erg 'buitenlands' gevoel geven als die allemaal in bloei staan of volhangen met appels.