(in/op) orde

Het heeft even gekost, maar mn leven begint weer een beetje op orde te komen. Na 2 weken tussen de dozen geleefd te hebben, had ik vandaag genoeg energie om te gaan uitpakken. Ik heb nog steeds geen kledingkast, hoewel ik vandaag de helft van mijn oplossing daarvoor aangeschaft heb. Mijn ochtend is dus druk geweest. Brood gebakken, mijn wasmachine gerepareerd (die sprong tijdens het centrifugeren mijn badkamer uit, nu staat hij alleen nog maar een klein beetje te schuddebuiken), mijn auto een miniscule onderhoudsbeurt gegeven (het was vanochtend onder de -10, dus na een kwartier waren mijn handen te koud om nog meer te kunnen doen), aardappels gepoot (ik moet mijn enorme schuur toch ergens voor gebruiken), en genoten van deze prachtige, zonnige dag.

Elke dag als ik naar mijn werk rijd, zie ik voor mij een aantal prachtige bergruggen liggen. Zeker afgelopen week, met heel veel zon (en kou), is dat een erg mooi gezicht. Vanuit de receptie van de kliniek kijken we op diezelfde bergen. Fijn om ze te kunnen zien, hoewel het ook wel heimwee naar de tijd in Kopperå losmaakt.

De afgelopen weken had ik dus weinig energie. Want ik merk duidelijk dat deze baan een stapje verder is. Het is natuurlijk op veel punten nieuw. De taal heeft tot nu toe eigenlijk nog vrijwel geen problemen opgeleverd. Alleen vorige week vrijdag, toen was het op een gegeven moment heel druk met mensen bij de receptie, en toen kreeg ik telefoon van een oude vrouw met zwaar dialect, die een vraag stelde die te maken had met computers, honden en straling. Ik dacht dat ik het verkeerd begreep, dus ging even naar een lege onderzoeksruimte en vroeg haar om haar verhaal te herhalen. Bleek dat ik het wel goed begrepen had. Ze vroeg zich af of ik wist of computers straling verspreidden die gevaarlijk was voor honden, want altijd als zij haar computer aan zette, vluchtte haar hond weg naar een andere kamer. Ik heb haar gerustgesteld dat een computer totaal ongevaarlijk is, maar dat het geluid van de computer erg naar kan zijn voor honden, dat hij daar waarschijnlijk voor wegvlucht.
Verder vertelden een aantal collega's, onafhankelijk van elkaar, me gisteren dat ze erg blij en tevreden zijn met mijn werk. Dat was fijn om te horen. Zeker 1 van hen, een dierenarts, heeft altijd wel veel aanmerkingen, dus daar vroeg ik me wel van af wat ze eigenlijk van mijn werk vond. Maar ze zei dat ik het goed deed, dat ze zoveel aanmerkingen heeft omdat ze het me zo goed mogelijk wil leren.
Donderdag heb ik 's ochtends meegekeken met een castratie, om te kijken hoe ze dat hier gewend zijn om te doen, en dat bleek exact hetzelfde te zijn als ik het geleerd heb. Aan het eind van de dag kregen we een aantal spoedpatienten en uitlopende operaties, terwijl een collega al een halfuur overgewerkt had en mijn dienst toen ook afgelopen was. Dus ik heb die collega naar huis gestuurd en zei dat ik de castratie die op dat moment moest gebeuren wel zou doen. Toen ik daar stond met de tangen in mijn handen, was het wel eventjes slikken, en de handigheid was ook echt wel weg, maar het verliep zonder echte problemen. Vrijdagochtend heb ik meteen mijn 2e castratie gedaan, die ging al een stuk makkelijker. En verder heb ik al weer een aantal venekatheters gezet, dat gaat ook steeds makkelijker. Maar ik ben zelf nog altijd niet echt tevreden over mijn eigen werk, omdat ik weet dat ik het veel beter heb gekund, dat mijn niveau nog beduidend lager is dan 3 jaar geleden. Tegelijk, als ik terugkijk naar de afgelopen 2 weken en zie hoe snel ik alles weer teruggeleerd heb, zou ik eigenlijk best tevreden kunnen zijn.

Verder kijk ik echt uit naar de lente. Niet omdat ik de winter zat ben, maar omdat ik zin heb om weer lekker buiten in de zon te kunnen lopen, lange trektochten hier in de omgeving te maken, of fietstochten. Om te kijken wat ik hier van mijn tuin kan maken, om mijn auto weer uitgebreid onder handen te kunnen nemen na deze lange winter (als ik er bij nadenk ben ik er echt van onder de indruk hoe hij nog altijd zonder problemen in 1 keer start, zelfs als het 's nachts -15 of kouder is geweest, en ik het afgelopen jaar zoveel kilometers heb afgelegd).
Maar ik zal me eerst over de inhoud van mijn appartement buigen, en daar eens orde in proberen te scheppen.