Improvement

Eindelijk heb ik dan toch mijn regenschermen (spatborden heet dat geloof ik in het Nederlands?) voor mijn fiets. Uiteraard zonder bevestigingsmateriaal, dus ik heb net wat zitten klussen en ze op een alternatieve manier kunnen bevestigen. Dat zal een hele verbetering zijn: in het vervolg ben ik niet meer volledig bespat met modder ook als het al niet meer regent wanneer ik fiets. Wat wil een mens nog meer. Ook een nieuwe achterband heeft zijn plaats gevonden. Al vanaf dat ik deze fiets heb wist ik dat die vervangen moest; er zaten grote scheuren in. Maar 2 keer een lekke band in 1 week was toch wat teveel van het goede. Zeker als je weet dat er niets hoeft te gebeuren om weer een lekke band te krijgen. Dus nu kan ik weer veilig onderweg.

Ook mijn auto begint opgeknapt te worden. Heb iemand gevonden die eigenaar is geweest van een garage, en die graag zijn tijd wil vullen. Dus we hebben gisteren een blik geworpen, ik heb het probleem uitgelegd (hij heeft al een keer meegereden en weet dus wel eea over het geluid en de reactie van de motor), en verteld wat ik dacht dat het probleem zou zijn. Hij heeft alvast een kleine verbetering aan de motor gemaakt, maar mijn vermoeden was juist, en om dat op te lossen moet de motor volledig koud zijn. En ik was naar hem toegereden die morgen, dus daar konden we niet mee aan de slag. Dat wordt komende week nog een keer de motor onder handen nemen, dit keer zullen we onder de auto kruipen. Het grappige was dat hij totaal verbaasd was over mijn bezit aan gereedschap. En hij wist me te vertellen dat de motor verder prima in orde is, het is puur een afstellingsdingetje. Fijne geruststelling nu we de winter in gaan.

Want dat gaan we. Na een week met veel regen is het nu weer droog en zonnig, met als gevolg dat de temperatuur 's nachts naar en sinds afgelopen nacht zelfs onder het nulpunt zakt. Ook de aanschaf van winterbanden is dus een issue de afgelopen week.

Foto's van de bruiloft volgen nog, maar hierbij vinden jullie foto's van mijn werk.

Qua solliciteren zit ik denk ik op 2 sollicitatiebrieven per dag, gemiddeld. Maar als je dan de reactie terugkrijgt dat er 150 brieven binnen zijn gekomen en je niet door de selectie bent gekomen, en dat keer op keer, schiet dat nog niet zo hard op. Dus ik probeer nog maar trouw naar mijn werk te gaan en hard te hopen dat er een keer een positieve reactie komt op een sollicitatie. Het begint toch ook steeds meer te knagen om te weten dat ik bij de meeste banen 1,5 tot 2 keer zoveel zou verdienen, zeker omdat ik zoveel uren heb gedraaid.

Taal blijft toch iets bijzonders. Ik begin steeds beter te begrijpen waarom Engels zo'n lastige taal was, tot ik het intensiever begon te gebruiken. Zeker als ik er met Loko over praat. Hij is natuurlijk met een ander alfabet opgegroeid, en heeft ons alfabet hier in Noorwegen geleerd. Engels heeft hij nooit leren schrijven of lezen, al zijn kennis van het Engels is puur mondeling. Dat geeft hele grappige fouten als hij Engels schrijft. Vaak moet ik zijn smsjes 3 keer lezen voor ik begrijp wat hij bedoelt. En dan zijn de fouten volkomen logisch, vanuit het Noors beredeneerd. Vandaag vroeg hij zich nog af waarom je 'enough' schreef op deze manier, want er staat toch geen 'f' in het woord, terwijl je die wel uitspreekt. Het werd helemaal ingewikkeld toen we het daarna over 'nephew' hadden, wat dezelfde klank is, maar anders geschreven. En waar je in het Noors een 'a' zou schrijven, schrijf je in het Engels vaak een 'e' en andersom. Waarom schrijf je dezelfde letter, maar spreek je hem verschillend uit? En waarom spreek je dezelfde lettercombinatie soms op een totaal verschillende manier uit? En waarom wordt een 'y' in bv verleden tijd of meervoud ineens een 'i'? Allemaal volkomen logische vragen, en lastig uit te leggen.
Tegelijk leer ik nog steeds regelmatig nieuwe Ethiopische woorden. De klank van die taal is heel grappig. Helemaal als iemand emotioneel is of heel stellig iets wil vertellen, dan gaat de stem een of meerdere octaven omhoog. Maar gewoonlijk al is het een vrij zangerige taal, ondanks dat ze vaak minder klinkers hebben/gebruiken dan wij. Een vlieg, bijvoorbeeld, wordt in ons alfabet geschreven als 'zmb' (en dat is ook hoe je het uitspreekt). Daar sluipt natuurlijk een 'valse klinker' in; het is onmogelijk om een woord zonder klank uit te spreken, maar het is wel typisch.
Wat betreft mijn eigen taal verbaas ik me over verschillende dingen. Allereerst hoe volkomen vanzelfsprekend het is om geen Nederlands te spreken, en hoe vreselijk vreemd het is als ik ineens Nederlands hoor, in een interview op de televisie bijvoorbeeld. Een mens past zich snel aan. En een van de eerste dingen die je kwijtraakt zijn uitdrukkingen; al snel weet je niet meer of een uitdrukking nou echt Nederlands is of dat je hem vanuit het Engels dan wel Noors vertaalt. En zeker de afgelopen week heb ik mezelf meerdere keren betrapt op twijfel over de schrijfwijze van volkomen normale woorden. Dan weet ik ineens niet meer of het woord dat ik schrijf wel een Nederlands woord is, of dat ik dat alleen maar denk. En of ik het nou op zijn Noors, Engels dan wel Nederlands schrijf. Om constant in 4 talen tegelijk te leven is toch wat teveel van het goede, denk ik... Loko zegt af en toe dat hij wel Nederlands wil leren, maar als hij dan van allerlei kennissen hoort die kennissen hebben die met een Nederlandse getrouwd zijn, waarbij zij na een paar maanden vloeiend Ethiopisch sprak en hij nog altijd geen woord Nederlands, lijkt het verbeteren van zijn Engels nog altijd een eerste prioriteit.

Wel, ik ga nog even van de zon genieten, zij het achter glas, en van mijn vrije dagje, voordat ik straks weer naar mijn werk vertrek. De volgende keer meer.