Daar gaan we weer...

Goed nieuws: ik heb een baan :) Mijn laatste sollicitatie was in Gvarv, een dorpje in Telemark, zegmaar middenin zuid-Noorwegen. En vlak daarvoor had ik er een in Sandvika, dat ligt tegen Oslo aan. Beide waren positief en had ik een goed gevoel over. Maar beiden beloofden om kort na nieuwjaar iets te laten horen, en van beiden hoorde ik niets vorige week.
Tot ik eergister gebeld werd vanuit Gvarv, met het aanbod om daar te komen werken. Ik zei dat ik graag wat bedenktijd wilde, om eventueel Sandvika te kunnen overwegen. Dus ik nam direct ook met hen contact, en ze waren wel heel positief, maar wilden voor de 15e geen beslissing nemen. En ik zou Gvarv vandaag of morgen iets laten horen. Omdat de keuze toch onmogelijk was, omdat ze beiden evenveel voor- en nadelen hadden, op heel verschillende vlakken, heb ik daarom maar niet moeilijk gedaan en Gvarv gezegd dat ik kom. Dat gesprek vond vanavond plaats, en de dierenarts klonk erg enthousiast en haast opgelucht dat ik ja zei. Dus daar heb ik wat waar te maken straks...
Het is een baan als dierenartsassistent in een kleine dierenkliniek. Ze hebben net wateroverlast gehad dus de halve kliniek is onbruikbaar. Zowel het gebouw als een gedeelte van het apparatuur is vrij oud, maar dat heeft ook juist wel wat. Niet dat klinische witte, meer een boerenuitstraling. Voordeel van deze baan is dat het echt een doordeweekse baan is, in principe gewoon binnen kantooruren. Met mij erbij zijn er 3 assistentes, 2 dierenartsen en een aantal kliniekhulpen/stagiaires. We zullen als assistentes rond de tafel gaan zitten om te bespreken welke 'eigen' afdelingen we gaan krijgen. Helaas was er hier qua specialisaties of doorgroeimogelijkheden niet zo heel veel mogelijk, maar dat kan ik altijd op eigen houtje doen natuurlijk. Ze werken voornamelijk met honden en katten, zoals de meeste klinieken hier. Ze hebben ook wel landbouwhuisdieren, maar meestal buiten de werkuren, en dan worden er meestal geen assistentes meegenomen, omdat dat te duur is. Wie weet kan ik op vrijwillige basis eens wat bijleren op die manier.
Heb ze gewaarschuwd dat de taal zeker in het begin wel een barriere kan zijn, en dat is iets waar ik wel tegenop zie. Mijn vaardigheden zijn wat vergrijsd - ik heb dit werk al 3 jaar niet meer gedaan, hoewel ik stukjes ervan altijd wel tegen ben gekomen. Maar hier gebruiken ze andere medicijnen, ik ken de namen van ziektes maar heel beperkt en qua lichaamsdelen (voornamelijk inwendig), instrumenten en behandelingen en dergelijke ook. En ik zei nog tegen ze: balie kan lastig zijn, als ik een oude boer aan de lijn krijg die overstuur is omdat zijn kat iets heeft, dan kan het best zijn dat ik er niets van kan maken. Maar blijkbaar vinden ze mijn achtergrond interessant genoeg en hebben zij het idee dat het met het Noors wel losloopt. De dierenarts had me bij het gesprek flink het vuur aan de schenen gelegd, het meest van alle sollicitatiegesprekken die ik in mijn leven heb gevoerd. Flink doorzagen over kleine puntjes, en ik moest vooral ook beschrijven wat mijn meest negatieve werkervaring was en wat een vorige werkgever als negatief punt van mij zou noemen en dergelijke. En ik weet dat hij in elk geval met mijn vorige baan heeft gebeld, en hij zou ook naar Nederland bellen en had ook het telefoonnummer van een collega hier. Maar die hebben allemaal alleen maar positieve dingen te melden, uiteraard ;)
In elk geval ben ik naast enorm blij dat ik een nieuwe baan heb gevonden, iets meer in mijn eigen straatje (hoewel ik uiteindelijk wel iets met mijn bachelor wil gaan doen, dus nog een stapje omhoog, dit is al een flinke stap omhoog vergeleken met waar ik nu zit), ook wel wat nerveus om daar te beginnen en mijn papieren waar te maken. Helaas kunnen ze me niet beloven dat ik er langer dan tot oktober kan blijven, ivm financien, maar hoe dan ook is het nuttig voor op mijn CV en maakt het de kans op een volgende baan groter.

Heikel puntje (zij het zeer bekend): ze hebben graag dat ik nog voor begin februari start. En ik heb een kat waar ik beloofd heb op te passen, tot en met 27 januari. Gelukkig heb ik mijn huur al opgezegd per eind januari (heb 3 maanden opzegtermijn, maar had uiteindelijk in november de knoop doorgehakt dat ik tegen deze tijd gewoon een baan móest hebben), maar dat betekent dat ik nu 2 weken de tijd heb om een nieuwe woning te vinden, op 3 uur rijden afstand, dus zonder echt de mogelijkheid te hebben om het te bezichtigen oid. Maar over het algemeen heb ik een flinke tijdsdruk achter het vinden van een woning, en het lukt altijd, dus dat komt wel goed. In feite ben ik al in gesprek over een appartement.
Nu mijn baas nog vertellen dat hij wat serieuzer op zoek mag naar invallers, en dat ik op heel korte termijn vertrek. Gaan een paar drukke weken worden zo! Maar wel leuk, heb er wel zin in om daarheen te gaan, het is toch een stapje verder in mijn plannen.

Op dit moment zit ik op mijn werk. Vandaag overdag zei ik tegen mijn collega op kantoor, die zo'n beetje de verantwoordelijkheid over de kennel heeft, dat de hond die gisteren uitgerekend was, vandaag de pups zou krijgen. Ondanks dat ik het eerder ook vrijwel altijd goed had, geloofde ze het toch niet helemaal. Mijn collega had avonddienst en ik had haar geschreven dat ik aan het eind van haar dienst zou komen voor de geboorte, en net toen ik zou vertrekken belde ze desperaat op dat de eerste pup geboren was, wat ze moest doen. Gelukkig had ik haar de vorige keer al vrij gedetailleerd verteld wat je gewoonlijk moet doen, dus moest ik haar puur wat zien te kalmeren en ging het verder prima. Toen ik aankwam (halfuur rijden), was het eerste dat ze zei dat ik te laat was, de tweede was net een paar seconden voor ik binnenkwam geboren. En deze hond zou maar 2 pups krijgen. Maar ik ben hier nog wel eventjes om wat schoon te maken en even te controleren of alles echt goed gaat. Maar het ziet er prima uit, dus met een uurtje ga ik wel naar huis. Wordt een kort nachtje, want morgenochtend staan de werkmannen weer voor de deur om aan de badkamer van mijn bovenburen te werken... En het wordt geen uitslapen, want ik werk het hele weekend en de maandag. Maar ja, we redden het wel.