Trouwauto

Even een kort bericht deze keer.
De afgelopen week is de asielpolitiek wat meer in het nieuws geweest. Helaas met name rondom kinderen, maar af en toe komt er een berichtje tussendoor dat dichter bij huis komt. Bijvoorbeeld over de schande dat een groot deel van de mensen die asiel krijgt, nog altijd in een asielzoekerscentrum moet wonen, omdat ze geen plek toegewezen krijgen. Volgens mij heb ik daar eerder over geschreven, over gemeentes die weigeren asielzoekers te huisvesten, zeggen dat ze geen huisvestingsmogelijkheid hebben of al een groot aantal asielzoekers hebben. En natuurlijk is het een extra belasting door extra voorzieningen, zeker als ze ook kinderen hebben (er is hier bv een regel dat die een minimum aantal uren in hun moedertaal les moeten krijgen, dus dan moeten extra docenten aangetrokken worden enz). Maar, wat ik ook al eerder had gelezen, deze groep heeft niet de grootste problemen om zich ergens te vestigen: de groep die hier het meest onder te lijden heeft, zijn de mannen van tussen de 20 en de 30 die geen opleiding hebben, omdat deze dus opleiding aangeboden moeten krijgen (vaak hebben ze nog niet eens de basisschool afgemaakt), terwijl ze nauwelijks Engels of Noors spreken, laat staan schrijven, en een gemeente dus heel veel geld kosten. En dat is erg dicht bij huis, ook al zal dit probleem hem/ons niet treffen.
Het is wel de vinger op de zere plek; iets dat zeker hem, maar ook mij, nogal een blokkade lijkt in de toekomst. Zelfs als hij asiel krijgt, dan zal hij eerst een opleiding moeten volgen. Aangezien hij heel wat in te halen heeft, zal dat veel tijd kosten, alleen al om een basis te leren. En daarna zou hij dan nog een beroep moeten leren. Nee, niet iets waar we tegenop zien, meestal niet tenminste: het zal fijn zijn om eindelijk verder te kunnen komen. Nee, wat zo tegenstaat is juist het heden. Hij zit de jaren waarin hij zou moeten studeren of op de arbeidsmarkt zou moeten beginnen, te slijten in een asielzoekerscentrum, waar hij zowel geen werkervaring kan opdoen als geen opleiding kan volgen. Dit zouden de beste jaren van zijn leven moeten zijn, waarin hij de basis kan leggen voor de rest van zijn (arbeids)leven. En van ons leven samen. Maar hij zit gedwongen thuis, te nietsen. Ziet de jaren voorbij glippen, wetend dat hij alleen maar ouder wordt en zijn kansen steeds kleiner worden. Ik vraag me dagelijks af wat ik kan doen om hem zowel verder te helpen als zijn dagen wat kan vullen. In plaats van daar mee bezig te zijn, ben ik alleen maar aan het werk, met heel veel overuren. En ook al is dat voor onze toekomst (en ons heden), het steekt toch om te weten dat hij hier de seconden voorbij ziet tikken, terwijl ik veel te veel werk en daardoor zelfs in de tijd dat ik thuis ben, geen energie heb om samen dingen te ondernemen. Het enige dat ik kan doen, is hopen dat ik snel van baan kan wisselen, gewoon regelmatig kan werken en daardoor meer tijd samen kan doorbrengen.

Wel, laat ik dit bericht afsluiten met een leuk nieuwtje. Iedereen in Ås kent mijn auto, en zeker op het azc is hij een voorwerp van bewondering. Komende zaterdag hebben we een bruiloft in Oslo van iemand uit het kamp van Loko, en mijn auto en ik zijn gevraagd als trouwauto en chauffeur :) Wel, ik heb op het moment (weer) wat motorproblemen, dus ik zal eerst wat moeten sleutelen in de paar vrije uren die ik morgen heb, maar ik kan mijn auto de kans om beroemd te worden natuurlijk niet ontzeggen ;) En ik heb al van verschillende kanten gehoord dat iedereen heel enthousiast is over deze trouwauto. Waar eerder al geopperd werd dat ik geld zou moeten vragen van al die mensen die ons op de foto zetten als ik voorbij kom, zou ik nu een bedrijfje moeten beginnen in verhuur van trouwauto + chauffeur. En Loko wordt regelmatig gevraagd om foto's te maken op bruiloften, dus dan zouden we mooi samen kunnen werken ;) Het leuke is dat deze bruiloft in de (Ethiopische) protestantse kerk gehouden wordt, terwijl de vorige in de (Ethiopische) orthodoxe kerk was, dus dat heb ik straks beide meegemaakt. Helaas is mijn kennis van de Ethiopische taal wel verdubbeld, maar dat is nog niet voldoende om een conversatie te kunnen voeren. Het plan was om daar vanaf begin september mee te beginnen, maar dat is er nog niet helemaal van gekomen. Dus het blijft bij regelmatig een woord bijleren. Wel, ik zou altijd nog kunnen overwegen om tolk te worden als ik die taal straks ook beheers: mensen beginnen al te denken dat ik een talenknobbel heb...