Te laat en te vroeg

Door een 65-urige werkweek kwam ik er niet aan toe om mijn wekelijkse bericht te schrijven. Bij deze dus een iets verlate versie.
Helaas ben ik nog niet verder gekomen dan de opzet van mijn volgende tijdschriftartikel, en alleen nog maar op papier. Eerstvolgende stap is dus om alles digitaal te krijgen om het overzicht terug te vinden, en dan kan ik weer verder. Maar dan moet mijn werk eerst wat tot rust komen, dus dat zal niet voor volgende week gebeuren. Gelukkig heb ik niet te maken met deadlines.

Ja, mijn werk is hectisch. Inderdaad, dat is positief en fijn, maar bij tijd en wijle ook erg vermoeiend. Zo werkte ik vrijdag een dubbele dienst, maar bleek tijdens die dienst dat de drachtige hond die we hadden en die vandaag uitgerekend was, die dag of misschien de volgende, haar pups zou krijgen. Dat werd dus een driedubbele dienst, oftewel 25 uur werken. En de nachtdiensten die ik tot nu toe had gehad waren rustig en dan kon ik nog gewoon een normale hoeveelheid slaap krijgen, maar nu moest ik de hond in de gaten houden. De hele dag liet de bevalling maar op zich wachten, en ze gaf ook niet overtuigend aan dat ze zou gaan bevallen. Maar zowel de bedrijfsleider als ik waren overtuigd dat het die dag zou gebeuren. 's Avonds heb ik eerst 2 uur slaap gekregen, daarna begon de bevalling. En het was maar goed dat ik er was, want hoewel de bevalling zelf wel netjes ging, had ze bij de eerste 3 pups problemen met wat ze met de pups aan moest. Dus ik moest haar helpen met het schoonmaken van de pups, het schoonmaken van alle bloed en weefsel, en de pups aanleggen in de hoop dat dat voldoende moederlijke gevoelens zou losmaken om haar te triggeren de volgende pups zelf te verzorgen. Na de eerste 3 lukte dat gelukkig, dus aan het eind kreeg ik nog 2 uur slaap. En nu hebben we 7 pasgeboren pups. Toen had ik 1 dag vrij waarin we gasten zouden krijgen. Die kwamen uiteindelijk niet, maar ik heb niet geslapen. En gisteren weer gewerkt, waarbij er 4 honden moesten worden voorbereid om vandaag geshowd te worden aan een eventuele nieuwe (tijdelijke) eigenaar. Dan moeten ze vooraf gewassen en geborsteld worden, de nagels geknipt enzovoorts. Doordeweeks geen enkel probleem, maar in de weekenden zijn dagdiensten 2 uur korter dan doordeweeks, en dan ben je bovendien alleen, terwijl doordeweeks de voering gedeeltelijk door de trainers gedaan wordt. In weekenden heb je dus geen tijd voor zoiets, zeker niet met 4 honden (reken alleen voor het baden al zo'n 20 minuten per hond). Heb uiteindelijk wel de honden gewassen, maar de rest voor degene die vanmorgen werkt overgelaten, en zelfs dan had ik al flink wat overwerk.
Daarbij is de collega waarvoor ik zoveel dagdiensten draai de rest van september ook nog uitgeschakeld, maar ik denk er over om het er na deze week bij de laten. Heb dan nog 2 weekenddagen te werken later in september, maar de rest had ik nog niet ingevuld. Het is een beetje afhankelijk van mijn sollicitaties, maar dit werk geeft me erg weinig voldoening en ik ga met steeds minder plezier. Dat komt voornamelijk doordat het managementmatig heel slecht in elkaar zit, en ik natuurlijk opgeleid ben om zo'n soort bedrijf te leiden, of te adviseren over verbeteringen, of een controle uit te voeren. Elke dag is het lastiger om te zien wat er allemaal anders zou moeten/kunnen, en om wel dingen aan te dragen en ook wel veranderingen te zien, maar niet te kunnen doen wat ik zou willen doen. Dat staat me steeds meer tegen, en dat ik steeds vaker bij mij het gevoel bemerk dat ik, als dit niet een non-profit-organisatie was geweest, mezelf zou schamen om geassocieerd te worden met dit bedrijf, dan zit er toch echt wat fout. Natuurlijk, ik kan het me niet permitteren om risico's te nemen dat ik geen vervangende baan heb, maar ik ben niet van plan hier lang te blijven werken.

Qua asiel is er niets veranderd, maar het kan nog zo'n 5 weken duren voor er een besluit genomen wordt over ons aanvechten van zijn afwijzing, dus het zal nog even duren voor er iets in beweging komt. Mijn politieke betoog wordt later nog wel vervolgd.