Binnenkort besta ik weer

De foto's zijn geupload. En zoals daarop zichtbaar is: drinkwater is heel dichtbij de hytte. Water hier in Noorwegen kan je eigenlijk altijd wel zonder gevaar drinken. Uitgezonderd stilstaand water, uiteraard. En afgelopen zomer was er een kans op besmet water door de grote hoeveelheid lemmingen, die nog wel eens ziektes willen verspreiden.

Vandaag ben ik een stap verder gekomen in het emigratieproces. Ik heb nu bijna een maand officieel niet bestaan, omdat ik in Nederland uitgeschreven was en hier nog niet ingeschreven. Maar vorige week kreeg ik eindelijk papieren doorgestuurd vanuit Nederland die ik nodig had om me hier in te schrijven. Dus afgelopen maandag ben ik meteen naar de politie geweest om mijn inschrijving hier te regelen. Degene die dat regelt bleek alleen al naar huis te zijn, dus heb ik afgesproken vanmiddag terug te komen. Toen ik vandaag weer bij het politiestation was, bleek ze alleen een afspraak buiten de deur te hebben, dus ze was er weer niet. Maar ik heb wel een formulier gekregen om in te vullen. Dus die heb ik meegenomen en ingevuld en online is de registratie nu in gang gezet. Vrijdag nog een keer langs het politiebureau, hopen dat ze er dan wel is, en dan kan de aanvraag rondgemaakt worden. En goed nieuws dat ik kreeg bij de aanvraag is dat de termijn voordat je de Noorse nationaliteit mag aanvragen is verlaagd naar 5 jaar, in plaats van de 7 jaar die daar tot voor kort voor stond. Dus kan ik rond mijn 30e verjaardag Noor worden.
Zo gauw die verblijfsvergunning hier rond is, kan ik meer dingen gaan regelen, zoals een verzekering, de invoering van mijn auto, de aanvraag van een Noorse SIM enzovoort.
Mijn auto gebruik ik deze week waarschijnlijk voor het laatst in lange tijd. Het is hier namelijk verplicht om winterbanden te hebben tussen 1 november en het eerste weekend na Pasen. En ik gebruik hem deze winter toch vrijwel niet, kan een auto van Bodil lenen als ik er een nodig heb, dus schaf ik nog geen winterbanden aan, dat komt volgende winter wel. Betekent wel dat ik straks de straat niet meer op mag, en ze controleren vrij streng.
Oh, en wat betreft mijn telefoon: die is nat geworden en er 1,5 week geleden mee opgehouden. Dus dat staat ook nog op mijn to-do-list, om voor een nieuwe te zorgen.

Vandaag heb ik voor het eerst in de sneeuw getraind. Vanochtend sneeuwde het namelijk behoorlijk, zo'n twee uur lang. Daarna ging het over in regen, dus alles verdween ook weer net zo hard, maar het is de hele dag onder de 5 graden geweest, en morgen voorspellen ze ook neerslag, dus dat ziet er wel goed uit. Voor de honden goed als er sneeuw komt, want ze lopen hun voeten stuk op het grint nu het zo lang zo nat is. Op dit moment hebben 3 honden verplicht vakantie omdat hun voeten te kapot zijn. En een aantal anderen kan niet zonder sokken de weg op. Afgelopen weekend heb ik dus ijverig sokken genaaid, want na 2 tochten zijn die totaal doorgesleten, dus onze hele voorraad was al opgegaan.
En elke dag zijn we ijverig bezig met het bouwen van hondenhokken. De verf droogt erg langzaam bij deze temperatuur, dus het kost veel tijd, maar het begint wel ergens op te lijken. Eind van de week hebben we waarschijnlijk de eerste 3 klaar. Verder is alles zo'n beetje winterklaar. Zal ons strohok nog gaan uitmesten, want dat is 1 groot muizennest en het stro onderin is helemaal nat. Als dat te lang blijft liggen gaat het rotten. Bijna al het goede stro is er inmiddels uit omdat alle hokken zijn verschoond, dus dit is een goed moment om hem helemaal uit te mesten en al het oude stro te verbranden.
En 's avonds probeer ik aan mijn opdracht te werken. 25 uur per week, wat de planning is, is wel veel. Betekent elke avond zo'n 2 of 3 uur, en de rest in het weekend. En dat 8 weken lang, naast mijn gewone werk. Tot nu toe lig ik min of meer op schema, dus dat is mooi. Maar het is niet even makkelijk om de discipline te vinden en weinig echte vrije tijd te hebben. Maar als het goed is is dat over 1,5 maand ook voorbij.
Zo vult de tijd zich, er is geen tijd om me te vervelen of iets dergelijks. Het gevoel van thuiskomen dat ik vanaf het begin heb gehad is gebleven, en de combinatie daarvan en daarbij dat de tijd echt om vliegt, maakt dat ik nauwelijks nog nadenk over de toekomst en solliciteren en dergelijke, laat staan dat ik bezig ben met Nederland en hoe alles had kunnen zijn als ik was gebleven. Nee, ik heb geen moment spijt gehad dat ik ben vertrokken en kijk uit naar het moment dat ik hier iets meer een eigen leven kan gaan opbouwen.