Verleden

Geheel buiten verwachting moet ik nu al toegeven dat ik mijn vorige baan heel erg mis. Dan merk ik toch dat het echt waar is, dat je achteraf altijd anders naar dingen kijkt. Ik weet nog best de negatieve kanten van het werk, en dat ik vaak zei dat ik dit nooit voor lange tijd zou doen. Maar nu ik hier woon en werk, kriebelt het heel erg, elke keer als ik een tijdschrift opensla en een hondenslee zie. Elke keer dat ik op Facebook berichten zie staan van mushers. Elke keer dat ik foto's tegenkom uit de afgelopen 2 winters. Het is de tijd van het jaar waarin ik nu al 2 jaar achter elkaar richting Kopperå trok om aan een seizoen daar te beginnen. Dit jaar zal dat niet het geval zijn, maar het trekt sterk. De vrijheid van dat leven, om zelf te kunnen bepalen wat je doet, hoe en wanneer (buiten de toeristentochten om dan). Om de hele dag buiten te zijn. Om (zwaar) lichamelijk werk te doen. Om zoveel liefde terug te krijgen van de honden. Om te zien hoe ze jou echt als hun leider zien en hoe graag ze voor je willen werken. Alle uitdagingen die je onderweg tegenkomt. Het tegenkomen van elanden of andere dieren. De eenzaamheid. Ja, ondanks alles verlang ik er naar terug. Maar deze winter wordt er een zonder husky's, zonder sledes. Afkicken...

Op mijn werk in Vestby heb ik geluk bij het ongeluk van een collega. Het zit namelijk zo dat er 1 persoon is die dagdiensten draait, en dan zijn er een aantal zoals ik, die afwisselen in de avond- en weekenddiensten. Nu is de persoon van de dagdiensten ziek, voor lange tijd, wat mij mooi de mogelijkheid geeft om extra te werken. Afgelopen tijd heb ik al wat extra diensten gedraaid, zeker begin september zal ik ongeveer een 40-urige werkweek draaien daar. Dat kan ik inmiddels wel gebruiken. Af en toe is het moeilijk om hier heen verhuisd te zijn zonder een hond te kennen, en inmiddels ook niet te gaan studeren oid, waarmee je een ultieme kans hebt om kennissen op te doen. Een echte vriend(in) oid heb ik hier nog niet gevonden, en dat mis ik toch wel. Zeker met alles waar we doorheen gaan, zou het fijn zijn om te kunnen praten of afleiding te hebben. Werk kan daarbij ook wel wat behulpzaam zijn.

Het weer begint langzamerhand om te slaan. Kort geleden een tijd met redelijk wat regen, maar toch zijn er ook nog veel zonnige en warme dagen. Toch begint de gemiddelde temperatuur langzamerhand te zakken, wat vooral 's ochtends vroeg goed te merken is. Het is ook al bijna september, dus echt raar is het niet. Ben erg benieuwd hoe de winter hier is, of dat echt een groot verschil is met nord-Trøndelag. We zullen het gaan meemaken.

Nadat wijzelf het al een aantal weken wisten, is het dan ook in Europa bekend: Meles, de president (lees: dictator) van Ethiopie, is overleden. We hebben nog geen idee wat dit nieuws hier gaat doen en wat dit voor ons gaat betekenen. Aan de ene kant is de directe dreiging veranderd, aan de andere kant is de situatie daar erg instabiel. Wat gaat er gebeuren? Neemt zijn partij de macht gewoon over en blijft alles zoals het was? Komt er een opstand en neemt een andere partij de macht over? Zal er veel veranderen, en dan in positieve of in negatieve zin? Hebben ze eindelijk de mogelijkheid om van een dictatuur in een democratie te veranderen? Dit nieuws brengt dus een heleboel nieuwe vragen met zich mee. Op dit moment is het spannendst wat het voor gevolg heeft in asielaanvragen. Worden deze nu op een andere manier behandeld? Als ik het korte Noorse bericht over dit sterfgeval las, kwam daar in toch wel naar voren dat deze man zijn land niet heel goed geregeerd heeft. Zal de regering eindelijk zijn ogen openen voor wat er daar al die jaren gespeeld heeft? De kans is klein - de Noorse regering is in het verleden al op de vingers getikt door Europa dat ze de (Ethiopische) asielzoekers onmenselijk behandelen en dat ze daar wat aan moeten veranderen, wat gewoon genegeerd is. De regering hier lijkt zijn ogen te sluiten voor de werkelijkheid. Als enige land ter wereld hebben ze anderhalf jaar geleden een verdrag getekend met Ethiopie waardoor ze de mogelijkheid kregen om uitgeprocedeerde asielzoekers gedwongen terug te sturen. Dat zij het enige land ter wereld waren dat dit verdrag ondertekende, ondanks dat er met veel landen gesprekken zijn geweest, deed geen bel ringen. Ook alle demonstraties en protesten niet. Ook alle demonstraties en protesten vanuit onder andere Zweden en de USA ten gevolge hiervan, kwamen niet binnen.
De hoop dat dit echt invloed zal hebben is dus maar heel klein, maar we wachten vol spanning op wat komen gaat.