Probleemkinderen

Hierbij dan een verslag over vorige week. Het is uiteindelijk een belachelijk drukke week geworden, maar wel een fijne week. Ik heb uitgerekend dat ik, als ik de nachtdiensten meereken, bijna 100 uur gewerkt heb... Daarvan is dan wel 40 uur nachtdienst, waarvan ik tijdens de laatste misschien 2 uur geslapen heb, maar bij de andere 3 toch nog wel een uur of 5. Dus exclusief slaapuren kom ik op een uurtje of 80.
Ik had geschreven over de drachtige honden die we hadden zitten. Voor de ene was extra controle nodig, omdat het de vorige keer fout ging tijdens de bevalling en ze toen een keizersnee nodig had. Normaal gesproken kan je heel duidelijk aan het gedrag merken wanneer ze gaan bevallen, dat verandert ongeveer 6-12 uur van tevoren. Maar bij deze hond waren we erg onzeker, omdat ze niet zo dik was als ze zou moeten zijn, en haar gedrag wel wat veranderde, maar niet overtuigend. Dinsdag was ze uitgerekend, en vanaf maandagnacht heb ik nachtdiensten voor haar gedraaid. Toch maar elke 2 uur gecontroleerd of er iets veranderde, voor de zekerheid. Maandag niets, dinsdag niets, woensdag dacht ik dat het in gang kwam, ze leek weeën te hebben, maar dat hield later weer op. Uiteindelijk dan toch, donderdag overdag, kwam de bevalling in gang. Maar vanaf het begin ging het niet zoals het zou moeten gaan. Haar water is nooit gebroken, wat toch normaal een aantal uur voor de bevalling wel gebeurt. Met de eerste pup had ze wat moeite, maar ik nam haar mee naar buiten om een rondje te lopen en toen kwam de pup zonder problemen (ja, buiten). Normaal gesproken komen de pups zo eens in het halfuur of het uur, maar bij haar was er na 2 uur nog steeds geen volgende pup, terwijl ze volgens mijn inschatting 4 of 5 pups zou moeten krijgen. En na 2 uur is er wel reden tot ongerustheid. Dus nog een aantal keer een rondje gelopen, wat vaak wel helpt, maar nu niet. Weeën hielden helemaal op, heb nog haar buik gemasseerd om te proberen het weer op gang te krijgen. Een uur later had ik ze weer op gang geholpen, maar het hield al snel weer op. Toch maar een inwendig onderzoek, en er leek iets in de weg te zitten, en dat voelde niet zoals een puppy zou moeten voelen. Dus iemand van kantoor maakte een tocht met haar naar de dierenarts, en er bleek inderdaad een puppy in de weg te liggen, die lag gedraaid en kon er daardoor niet uit. Ze hebben nog geprobeerd hem te draaien, maar dat had ik ook al geprobeerd, en ook hun lukte dat niet. Dus toch maar een keizersnee, alweer. Uiteindelijk bleek ze 4 pups te hebben gehad, maar degene die dwars lag was dood en een ander had een open buik, wat wijst op een genetische afwijking of een probleem vroeg in de zwangerschap. 1 hebben ze nog weten te redden. Ze is meteen gesteriliseerd, want het is niet verantwoordelijk dat ze nog een keer zwanger zou raken, bovendien zag haar baarmoeder er heel slecht uit na deze zwangerschap. Dus ze kwam 's avonds terug met 2 pups. Normaal gesproken blijven ze in de kliniek als ze zo laat op de dag geopereerd worden, maar ze hadden verteld dat ik nachtdienst had, dus daarom mocht ze gewoon naar huis.
En het is echt verbazend hoe de natuur werkt. Ook al was deze hond helemaal versuft van de medicijnen en de pijnstillers, en totaal uitgeput na deze bevalling, ik heb de pups niet hoeven schoonmaken, dat heeft ze helemaal zelf gedaan.
Dus dat was een hectische dag. Voor mij balen dat het overdag was gebeurd, want dat is misschien wel makkelijker ivm de dierenkliniek, maar als er 's nachts niets gebeurd tijdens mijn nachtdienst, krijg ik maar beperkt betaald, terwijl ik 150% uitbetaald krijg als er een hond bevalt. Gelukkig begon de andere hond donderdagnacht te bevallen. Zij was enorm dik en 2 dagen te vroeg (wat normaal is bij KI, kunstmatige inseminatie). Tegen 4 uur kwam de eerste pup, en bij haar kwamen ze netjes om het halfuur of het uur. Een drukke nacht dus, maar alles ging soepeltjes. Alleen was zij niet zo nauwgezet in het schoonmaken van de pups, dus na elke pup die geboren was, moest ik alle pups weer schoonwrijven met een handdoek (ja, er komt een hoop bloed vrij bij zo'n bevalling). De vrijdag hadden we een cursus op mijn werk, tijdens de cursus liep ik af en aan tussen de cursus en de kennel. De bevalling was klaar tussen de middag, in totaal 10 pups. De laatste had het niet overleefd, helaas, de hond was te uitgeput. De 7e was uitgedroogd, dus die heb ik infuus gegeven, en die dronk daarna wel gewoon. En toen we uiteindelijk alle pups gewassen hebben, ontdekte ik dat eentje een wond had, die is nog naar de dierenarts geweest om gehecht te worden.
Omdat zij zoveel pups had, en de andere maar 2, heb ik 2 van de pups van de ene hond bij de andere gelegd. Als je dat zo vroeg doet, gaat dat vrijwel altijd wel goed. Het verschil is duidelijk, want de ene hond had alleen gele pups, de andere alleen zwarte. En er zit nog geen dag verschil in leeftijd, dus we gingen er van uit dat het geen problemen zou geven. De moederhond accepteerde het zonder problemen, de pups hadden even hulp nodig om te ontdekken dat ook deze hond melk had. Maar nu gedragen ze zich allemaal alsof het altijd zo is geweest. Wel is er een duidelijk verschil in grootte, degene die maar met 2 waren zijn natuurlijk tijdens de bevalling al veel verder ontwikkeld, en dus wel een stukje forser.
De cursus was erg interessant, die werd gegeven door een zichtspedagoog, iemand die werkt met blinde kinderen. Hij heeft oa gepraat over de biologische achtergrond van blindheid (verschillende fases, verschillende oorzaken en meekomende problemen, psychisch bv). Daar heb ik het grootste deel van gemist, maar dat gaf niet, omdat ik vrijwel alles tijdens mijn opleiding al wel gehad had, en dat, behalve de psychische invloed, bijna hetzelfde is bij mensen als bij dieren. Daarna heeft hij verteld over hoe je een blinde kan begeleiden als mens, en daar hebben we ook mee geoefend. Staat verder los van het werk van onze trainers en het beetje training dat wij doen als kennelwacht, maar was bedoeld om ons een beter idee te geven van de doelgroep die uiteindelijk gaat werken met de honden die wij hier daarop voorbereiden. Erg interessant, en tegelijk ook heel geschikt als teambuilding.

Gelukkig is deze week heel veel rustiger. Normaal gesproken heb ik afgewisseld een 30- of 35-urige werkweek en een 42-urige werkweek. Normaal voltijd is hier 37,5.
Daarnaast heb ik het heugelijke nieuws dat alleen de blindencommissie nog moet goedkeuren dat ik loonsverhoging krijg, maar dat dat zo goed als zeker is, en dat ik bovendien een vast voltijdscontract krijg. Gebeurt waarschijnlijk beide in januari. En mijn stagiaire heeft vorige week te horen gekregen dat ze na deze maand niet meer terug hoeft te komen. Aan de ene kant wel jammer, want als persoon is ze wel aardig en ze is hier via een soort reintegratieproject. Eigenlijk meer een integratieproject. Bedoelt voor kinderen die in een pleeggezin of een tehuis opgroeien, of die uit een eenoudergezin komen, en die problemen hebben als dyslexie of een verstandelijke achterstand. Dat maakt het wel moeilijk om haar op te zeggen. Tegelijk is het voor haarzelf wel het beste: ze was echt niet geschikt voor deze baan, en als iedereen haar haar hele jeugd maar vertelt dat het prima is wat ze doet, krijgt ze grote problemen als ze echt de arbeidsmarkt op moet. Dus voor haarzelf is het goed om wakker geschud te worden dat ze toch echt meer inzet en initiatief moet tonen, en de gesprekken die ik heb gehad met haar hebben niet geholpen. En ze heeft al wat anders, dus het is te hopen dat ze daar beter op haar plaats is. Wij gaan zelf ook iemand anders krijgen, er was al een wachtrij.