Kleerscheuren

Wat is er gebeurd sinds mijn vorige verslag...
Wel, regelmatig merken we dat de winter toch echt begonnen is. Hoewel we in het beste (of slechtste) deel van Noorwegen zitten hier, en de winter kort is, hebben we zijn entree al meegemaakt. Niet geheel zonder kleerscheuren. De dag begon grijs en regenachtig. Gedurende de dag ging de temperatuur omlaag en veranderde de regen in natte sneeuw. De sneeuw verdween meteen weer, maar nog later op de dag was de temperatuur zo ver omlaag dat de sneeuw bleef liggen en de natte onderlaag bevroor. De combinatie van deze ijslaag met sneeuw er overheen, net tegen het smeltpunt, zorgde voor enorme gladheid. En dan ik met mn zomerbandjes de avonddienst in. Ik heb wel eens wat over de weg beschreven, maar de laatste 3 kilometer zijn erg bochtig, met steile stukjes. Ging op zich wel netjes, gewoon mijn snelheid wat aanpassen (officieel mag je hier 30, maar de meesten rijden 40 en sommige stukken 50). Maar er zijn een aantal punten die extra erg zijn. Bijvoorbeeld 2 steile bochten omhoog/omlaag, waar je ook niet kan zien of er een tegenligger aankomt (de weg is vrij smal). Maar ook die punten overleefde ik prima. Toen kwam ik halverwege die 3 kilometer, waar 2 bruggen direct achter elkaar liggen. Eerst over de rails heen, met een bocht omhoog en dan een vlakke brug. Geen probleem. Dan van beton weer op gravel, een s-bocht. Vanuit die s-bocht weer het beton op van de volgende brug, die in een c-vorm over de snelweg gaat, daarbij ook nog steil omhoog en omlaag gaat. Die brug steekt ver boven de hele omgeving uit en is dus altijd het eerste dat glad wordt als het koud is. En ik reed hem net verkeerd op, zodat mijn auto 45 graden draaide en dwars op de brug terecht kwam. En de brug is net 20 centimeter breder dan mijn auto lang is, dus ik stond echt vast. Kon niet uit mn auto stappen en hem duwen, omdat de weg aan beide kanten in een bocht omlaag ging. Dus ik moest heen en weer steken, waarbij ik door de gladheid mn auto steeds tegen de vangrail voelde/hoorde botsen. Gelukkig zit er een sterke vangrail op die brug! Ik kreeg mijn auto weer goed gedraaid, maar om nou weer om te draaien en nog een keer te proberen die brug over te komen leek mij niet zo'n geweldig plan, dus ik heb mijn auto daar geparkeerd en verder gelopen, door de sneeuw. Gelukkig is de schade aan mijn auto niet zo groot omdat ik langzaam reed, maar ik mis wel het een en ander aan verf. Dus daar moet ik nog iets op verzinnen, hoe ik dat netjes kan gaan camoufleren. De deuk kan ik er wel uit kloppen waarschijnlijk.
Maar ik was blij geen nieuwere auto te hebben, want mijn Kever is van dik metaal, terwijl moderne auto's maar heel dun zijn en bovendien de motor voorin hebben (ik kwam met de voorkant in een innige omhelzing met de vangrail te staan). Dus ik weet niet wat er dan gebeurd zou zijn, en daar wil ik ook maar niet aan denken.
In elk geval heb ik de volgende dag met een collega meegereden, en de dag erna de brug succesvol met mijn Kever bedwongen. Daarna was de sneeuw weer verdwenen, hoewel we nog wel een heel aantal dagen met ijs op de weg hebben gehad. Maar ik weet nu hoe ik die brug op moet sturen, dus dat gaf geen problemen meer. En mijn winterbanden zijn eindelijk binnen, dus vanaf maandag heb ik winterbanden. Gelukkig maar, want ook vandaag hadden we weer natte sneeuw. Ze zeggen nu dat komende week de temperaturen weer omhoog gaan en het gaat regenen, maar de vorige sneeuwdagen waren ook niet voorspeld, zelfs op de dagen zelf zeiden ze nog dat het warmer was en droog.
Maar op de gladde dagen heb ik gemerkt dat mijn Kever zelfs met zomerbanden minder problemen heeft met deze lastige weg dan mijn collega's met hun winterbanden. Nog een aantal dagen met sneeuw terwijl ik hier nog werk, en ik ben volkomen Noorwegenproof wat autorijden betreft ;) En het leuke van de avond van de crash, was dat ik bij het lopen naar mijn werk een stuk of 5 elanden tegen ben gekomen en een handvol herten. Ik was al wel eerder elanden op die weg tegengekomen, en ook wel op mijn werk, bij avonddienst, maar nog nooit zoveel. In deze omgeving zijn ze toch een stuk zeldzamer dan waar ik eerst woonde.

Qua werk heb ik me de laatste tijd beziggehouden om op te starten wat ik al van plan was tijdens het plannen van mijn emigratie, namelijk om hier een eigen bedrijf op te starten. Dat zal veel tijd kosten, en ik weet niet of het al gaat lukken omdat ik eigenlijk te weinig contacten heb, maar ik kan het eerst als extra doen. Het idee was/is dat ik tenslotte ben opgeleid (onder andere) als controleur/adviseur, en dat ik onder die pet projecten voor dierenbedrijven kan gaan doen. Dus ik heb een brief opgesteld waarin ik mijn achtergrond uitleg en kort verslag van het type projecten waar ik aan heb meegewerkt, en afgelopen week heb ik de eerste bedrijven benaderd. Ik weet niet of het gaat werken, maar wie niet waagt... Dus tegelijk blijf ik ook gewoon verder solliciteren. En ik heb me ook ingeschreven voor een project waarbij ze immigranten die hier een eigen bedrijfje willen starten of als bedrijfsleider willen gaan werken, die minimaal een bachelor hebben, gedurende 1,5 jaar helpen om dit op te starten. Ze zoeken 25 mensen die binnen hun profiel passen. Beroepsgroep maakt niet uit. Qua leeftijd kom ik maar net boven hun ondergrens uit en er zijn vast heel veel mensen die dit wel zien zitten, maar het zou een mooie aanzet kunnen zijn. Je hebt ongeveer eens in de 2 maanden een bijeenkomst van een dag, waarbij je een soort college krijgt over bepaalde onderwerpen (bijvoorbeeld PR, bedrijfsleiding enz), en je krijgt een mentor aangewezen. Wel, we zullen zien of daar wat uitkomt. Bijeenkomsten zijn in Bergen, dus dat is niet bepaald in de buurt, maar binnenlands vliegen gaat hier heel makkelijk (treinreis is 7 uur dus niet echt aantrekkelijk). En bovendien zijn er daar in de buurt meer mogelijkheden voor mijn idee, dus misschien trek ik die kant wel uit.