Doorwinterd

Omdat we met zijn tweeën alle kennelwachten dekken, en tot nu toe geen back-up hebben voor het geval 1 van ons ziek is of om een andere reden uitvalt, is het nogal druk geweest rond de feestdagen. Alle trainers waren gewoon vrij, maar wij hebben alles draaiende gehouden. Met extra drukte, van allerlei bezoekers voor de pups en de honden in training, die allemaal 'even' willen praten om te horen hoe het gaat of honderduit te vragen over wat ze moeten doen als ze de pup in huis krijgen. Wat dat betreft zal ik blij zijn als de feestdagen echt over zijn en alles weer gewoon is, dan is deze drukte tenminste over.
Afgelopen week was nog extra druk. We hebben in totaal 11 pups van ongeveer 6 weken oud, die hun chip kregen. De dierenarts kwam daarvoor op de kennel langs. Diezelfde morgen had ik ontdekt dat 1 van de pups ziek was. Leek verkouden te zijn, maar ze ging echt heel erg snel achteruit en kreeg grote moeilijkheden met ademhalen en dergelijke. Ik ontdekte het om 10 uur, en de dierenarts was er om 1 uur. Toen was het al zo erg dat het eerste wat de dierenarts zei, was dat ze niet wist of de pup de volgende morgen wel zou halen. Terwijl de dierenarts er was, ontdekten we dat 1 van de andere pups dezelfde symptomen had, maar nog in het beginstadium. De dierenarts wilde de ziekste meenemen naar de kliniek, de andere kreeg antibiotica toegediend en zou ik meenemen als het zou verergeren. Toen ik zo'n 2 uur later naar huis zou gaan, was die inderdaad ook flink achteruit gegaan, dus ik heb hem meegenomen. Met de bench was mijn hele huis vol. Maar de pup was rustig, omdat hij zo ziek was. Het enige dat ik hoorde, was zijn piepende ademhaling. Gedurende de avond ging hij nog verder achteruit, maar omdat we geen idee hadden wat er aan de hand was, en omdat ze nog zo klein zijn, kon ik helemaal niets doen dan proberen wat eetbaars naar binnen te krijgen, voornamelijk ook drinken, en proberen de koorts te laten zakken. Later op de avond werd hij wat rustiger en leek het wat beter te gaan. En toen ik net een uur of 2 sliep, merkte ik dat het inderdaad beter ging; toen ontdekte hij dat hij helemaal alleen in een vreemde omgeving was, en begon te piepen en te blaffen. Kreeg hem gelukkig wel snel weer stil, omdat hij totaal uitgeput was door de ziekte. Helaas had hij de kat van de bovenburen gewekt, die toen ik net weer sliep aan de deur begon te krabben en te mauwen omdat hij eten wilde. Toen ik die net weer stil had, was de pup weer wakker genoeg om ook weer herrie te gaan schoppen. Dus dat was een onrustige nacht.
De volgende ochtend ging de pup terug naar de kennel, maar wel in quarantaine, om te voorkomen dat er meer pups ziek zouden worden. Hoewel de besmettingsperiode waarschijnlijk al voor het zichtbaar worden van de ziekte geweest is, maar bij een onbekende ziekte is het altijd beter het zekere voor het onzekere te nemen. Inmiddels is het zijn 3e dag in quarantaine, en het gaat gelukkig heel goed; hij is vrijwel beter. Maar we houden hem nog even gescheiden en aan de antibiotica. Zijn zusje is helaas die nacht doodgegaan, die was waarschijnlijk al te ziek toen ze de eerste dosis antibiotica toegediend kreeg. Zij is voor autopsie opgestuurd, want het is natuurlijk wel fijn om te weten wat er aan de hand was. Ben ik ook wel heel benieuwd naar. Sinds ik er ben hebben ze nog niet dit soort problemen gehad, maar ik heb van alle kanten gehoord dat ze voor die tijd veel ziekte onder pups hebben gehad, en er veel doodgegaan zijn.
Wat betreft de kat: de huiseigenaars zijn voor een ruime maand naar Duitsland, waar hij oorspronkelijk vandaan komt. In die tijd zorg ik voor de kat. Het is alleen een nogal bijzondere kat, lijkt wel wat op een hond qua gedrag. Als ik hem binnen heb heb ik hem meestal niet in mijn appartement, maar gewoon in hun huis. Maar op een gegeven moment voelt hij zich dan eenzaam, komt naar beneden en begint de deur te bewerken met zijn nagels, en mijn gehoor met zijn stembanden. Hetzelfde als hij vindt dat het etenstijd is. Of als hij naar buiten wil. Een kat met een flinke eigen wil. Heel fijn dat hij gewend is om stipt 7 uur 's morgens ontbijt te krijgen; als ik af en toe eens kan uitslapen moet ik er dus voor zorgen dat hij 's nachts buiten blijft, anders word ik alsnog vroeg wakker.

Rond kerst hadden we echt winterweer, en hadden de sneeuwruimers iets teveel kerstvakantie. Er waren dagen met sneeuw, dagen met regen en temperaturen die schommelden rond het vriespunt. Een aantal dagen is het echt spekglad geweest, en de wegen werden heel slecht bijgehouden. Dus dat was elke dag weer een uitdaging, om heelhuids op mijn werk aan te komen. Maar ik kan merken dat ik dagelijks bijleer over hoe mijn auto reageert op dit weer, en hoe ik de lastigste stukjes in de weg toch zonder kleerscheuren over kan komen. Hoewel er soms omstandigheden zijn waar je je niet op kunt voorbereiden. 1 dag bijvoorbeeld, waarop ik de brug begon over te steken waar ik eerder een keer vastgestaan heb, alleen dit was de andere richting op. De weg was spekglad, en toen ik bijna bovenaan was (het is een smalle, steile brug), zag ik licht van een tegemoetkomende auto. Ik wist dat hij mij nog niet zou zien, omdat je vanaf die kant met een bocht de brug op draait. Hij kon makkelijker achteruit en mij langslaten, maar dan zou ik moeten stilstaan en wachten tot hij mij zag. En het is veel te steil om stil te kunnen staan als het zo glad is, zelfs als ik een beetje zou afremmen zou ik nooit de brug over kunnen komen. Dus ik heb me maar gewoon achteruit laten zakken, een meter of 10, in het donker, tot hij me kon passeren. Vervolgens moest ik vanuit stilstand die steile brug zien over te komen, en dat was toch wel even een heel stukje lastiger dan als je een vaart van zo'n 20 a 30 km/h hebt (wat daar de max mogelijke snelheid is). Gelukkig redde ik het, maar dat was echt op het nippertje. Anders had ik nog heel veel verder achteruit gemoeten, om genoeg vaart te kunnen maken. Die tegemoetkomende auto was inmiddels al volledig verdwenen, en het idee naast de weg te raken omdat ik moest gokken waar die liep, was toch niet zo prettig. Sowieso ben ik blij dat ik die weg al zo vaak gereden heb, want als het net gesneeuwd heeft, zie je totaal niet waar de weg loopt. Bij gewone wegen staan er stokken langs de weg, zodat je ziet waar de berm begint. Maar die hebben wij niet. En wel diepe geulen langs de weg.
Inmiddels heeft het 3 dagen flink geregend, zodat vrijwel alle sneeuw verdwenen was. Als je naar buiten keek, zou het zo voorjaar kunnen zijn. Niemand had verwacht dat zoveel sneeuw zo snel zou verdwijnen. En de voorspellingen zijn dat het de komende tijd rond het vriespunt zal blijven, en droog. Maar we weten dat er nog veel meer winter te wachten staat, die zou nog zeker 3 maanden moeten duren, dus we wachten af tot de sneeuw weer komt. Wel vervelend, want de slechtste omstandigheden zijn in de periode dat de winter start, en dat die verdwijnt, omdat het weer dan zo instabiel is met veel smeltwater dat weer opvriest en dergelijke. En nu zullen we dus een 2e winterstart hebben... Tja, dan kan ik in elk geval na de winter zeggen dat mijn Kever en ik een doorgewinterd team zijn.